hadi çocuk oyun bitti...
bilinmezdi zamanın oyunları...
ve sonbaharda kuruyan yapraklara bu kadar üzülmezdik;çocukken yağmurlar bu kadar can yakıcı,geceler bu kadar karanlık değildi eskiden... anlamazdık... gülermişiz meğer öyle ağlama nöbetlerimiz yokmuş zamandan da korkmazmışız.. öyleymişiz işte öyle... sınırlı zaman aralıklarına,sınırsız sandığımız hayalleri saklarmışız... meğer... |