merhametini sevdim
oda beni..
ellerimi tuttuğunda ellerin
bir ölü dirildi
bin asırlık karanlık bir şehre
ilk defa
güneş doğdu
saçların dağıldığında kalbime
gözlerim, gözlerine her baktığında,
bir korku
güneşi yitirmeye
yeniden ölmeye dair
bir
bulut geçiyordu ya gözlerimden
işte ondandı..
dünyama sığamadın
ben senin sokağında kaybolurken daha
daha sevecekti beni gözlerin
keşfe açık kaç bilinmez varsa
gidilecektik seninle..
sarıldım sarmalandım
kanatlarımın altında,
merhametine sığınan bendim
oysa sen
hep bana melek dedin..
Cevap Yaz