VURGUNNeyleyim yaşamayı, üryan gelmişim? Bir yıldır kederdeyim vurgun yemişim. Kara kaşla, kara gözle ömür geçmiyor. Çilekeşsen, çile dolu günler bitmiyor. Dert bir değil hangisini etsem temaşa. Temaşayla olmuyor ki, gelince başa. Önce Anne acısıyla, göz doldu yaşla. Unut artık dedi herkes, hayata başla. Biri bitmeden, bir yenisi başlarsa şayet. Acıların sonu gelmez, hayret ki hayret. Teyze kızım kanser oldu şiirler yazdım. Dostlarıma derdim döküp, duvara astım. Ömür bana, oldu törpü, bu ne vehamet? Kolay değil elbet ama, haydi bir gayret. Bir başlarsa zincirleme, tasalar dertler. Nasıl dayansın ki buna, yorgun yürekler? Şimdilerde dayı oğlum, kalpten yatıyor. Dertler bitip çözülmeden, güneş batıyor. Yaşlanıyor beden artık ferman dinlemez. Bazı dertler, yaşansa da sırdır, söylenmez. Göz yaşların ırmak olsa, yaşın silinmez. Şu kısacık hayatın da yüzün hiç gülmez. İnsan oğlu derdi yoksa, derdin bilemez. Anlatsan da çaresi yok, seni dinlemez. Derdi olan, halden anlar, seninle ağlar. Gönüllere, gönülleri, tasa, dert bağlar. MEHMET FİKRET ÜNALAN |
Temmuzun Sefiri tarafından 5/15/2010 11:26:53 PM zamanında düzenlenmiştir.