KÜÇÜK KIYAMET
Geç olmadan gel kendine
Dünya senden bıkar bir gün Kanma nefsinin fendine Pençesine takar bir gün Kulluk borcun öde peşin Yoksa yaman olur işin Fırsat varken gel sen düşün İsyan eder çeker bir gün Malın mülkün fayda vermez Hiç kimseyi gözün görmez Nutkun durur aklın ermez Tende şafak söker bir gün Azrail emiri alır Gör ansızın çıkar gelir Yaşlı, civan demez bulur Hesabına bakar bir gün Bak gidersin apar topar Senin kıyametin kopar Yakınların mezar yapar Göz yaşları döker bir gün Günler, Aylar, Yıllar geçer Ruh dünyadan elbet göçer İmam sana kefen biçer Musalla’da yıkar bir gün Dar tabuta bindirirler Son durakta indirirler Yön kıbleye döndürürler Toprak üstten çöker bir gün Baş ucunda mezar taşı Sapmaya vurursun başı İşte bu insanın tuşu Kabrin seni sıkar bir gün Evlat ayal ağlasada Yüreğini dağlasada Kara yaslar bağlasada Hepsi boynun büker bir gün Der Hüseyin yana yana Sanma ölüm yoktur sana Ansız gelir ölüm cana Son pişmanlık yakar bir gün Hüseyin Çolak 08.05.10 |