Eksik kalmış bir mevsimin
Kırılgan eteklerinde
Binlerce güfte seslerin renklerinde soluyordu
Devrimlerle yıkılıyordu siperler

Eski ezberler buzul çağına çekilmişti
Her kuytuda dramlar yaşarken gönlümdeki kelepçe
Tane tane kristalleşmiş göz nurumdan
Haykırıyordu isyanlı dualarım

Ağıtın içli yüzü
Bir sevda ayazı püskürüyorken gökten
Mırıltılı zamanların itirafıydı fırtınalar
Kefenledim mezar topraklarına ölü yıldırımları

Sustu şehir
Tenhalığı sevdim sonra mavi kiremitli evin medetsizliğinde
Sancılı yanlarımdan
Hüzün nöbetleri tutuyorken kalbimin iniltili nağmelerini
Taşıyordu hasret benliğimden taşıyamadım

Süzüldüm yeni onardığım umudun pervanelerine
Dönüp durdum
Ellerim bir öğüdü arar gibiydi dokunamadım

Hayal kadar uzak artık
Düşlerimi barındırdığım tahta basma kalıplar
Zirvelerden düşüyorken sayfalar dolusu kırıklıklar
Bir zamanlar gamzelerine mırıldandığım o nakaratların nemi
Çekiliyor sessizce

Şafaksız meydanlar barındırıyorken halen
Uzaklarda yüreğimin yıkık surlarını



..