İŞTE O ANŞiirin hikayesini görmek için tıklayın 2000 YILININ OCAK AYI.KÖYDE ZOR ŞARTLARDA SINIF ÖĞRETMENLİĞİ YAPMAKTAYIM. İÇME SUYUNU DAHİ BULAMIYORUZ DESEM ABARTMIŞ SAYILMAM HERHALDE.KIŞIN YAĞAN KAR VE YAĞMUR SULARININ DOLDURDUĞU KUYULARDAKİ ,SAĞLIĞA ELVERİŞLİ OLMAYAN SULARI KULLANARAK İHTİYACIMIZI GİDERMEYE ÇALIŞIYORUZ.DÜZENLİ BANYO YAPAMAMA GİBİ BİR SORUNUMUZ VAR.BAZI HAFTA SONLARI DİYARBAKIR’A(BÜYÜK ŞEHİRE) BU TÜR İHTİYAÇLARIMIZI GİDERMEK BUNUN YANISIRA GIDA ANLAMINDA EKSİĞİMİZİ TAMAMALAMAK İÇİN İNİYORUZ.
YİNE BÖYLE BİR GÜN ARKADAŞLARLA BİRLİKTE ŞEHRE GELDİK.TEKRAR ŞEHRE GELENE KADAR BİZE LAZIM OLACAK İHTİYAÇLARIMIZI TEMNİ ETTİK.ŞEHİRDE YAŞAYAN BİR AKRABAM VARDI.UZUN ZAMANDIR ISRAR EDİYORDU.ŞEHRE GELMİŞKEN ONUDA ZİYARET EDEYİM DEDİM.TELEFONLA ARADIM AKŞAM KENDİLERİNDE KALMAM İÇİN ISRAR ETTİ GEÇ GELEÇEĞİMİ SÖYLEDİM.GİDEÇEĞİM EV, MERKEZ BAĞLAR İLÇESİNDEYDİ.GENELDE YOKSUL AİLELERİN YAŞADIĞI BİR YERLEŞİM YERİ.İŞLERİMİ BİTİRDİKTEN SONRA ,SAAT ON GİBİ, KİMSESİZ ARA SOKAKLARDAN GİDEÇEĞİM YERE DOĞRU YÜRÜMEYE BAŞLADIM.KIŞ AYI MALUM SOĞUK BİR HAVA VAR.SOKAKLAR DAR IŞIK YOK DENECEK KADAR, VAR İLE YOK ARASI BİRŞEY.BİRBİRİMİZİ SEÇMEKTE ZORLANIYORUZ.İKİ ÜÇ METRE ÖNÜMDE 12-13 YAŞLARINDA İKİ ÇOCUK.SIRTLARINDA KENDİ BOYLARINCA ÇUVALLARI GÜÇBELA TAŞIMAKTALAR. ÇÖPLERDEN TOPLADIKLARI ANLAŞILAN VE PARAYA KOLAYLIKLA ÇEVİREBİLECEKLERİ EŞYALARLA (BURALARDA ĞIR ĞEŞEK DERLER) DOLU.BENİ GÖRMÜYORLAR.KENDİ ARALARINDA ÜZGÜN VEDE AĞLAMAKLI BİR SES TONUYLA KONUŞUYORLAR.BİRİ DİĞERİNE,’’ABİ BUGÜN KAZANDIĞIMIZ PARALARI BABAMA VERMEYELİM’’,DİĞERİ İSE KARDEŞİNİ TAMAMLARCASINA,’’VERMEYELİM KARDEŞİM.BABAMA VERİRSEK PARALARI YER.ANNEME VERELİM BARİ EV İHTİYAÇLARIMIZI KARŞILAR.BİZE OKUL İÇİN HAZIRLIK YAPAR.’’BU E ŞEKİLDE ARALARINDA KONUŞMA DEVAM EDİYORDU.AKRABAMIN OTURDUĞU EVE İYİCE YAKLAŞMIŞTIM.BEN AKRABALARIMIN EVİNE ÇIKARKEN İKİ MAZLUM ÇOCUK GECENN KARANLIĞINA KARIŞIP KAYBOLDULAR. BU OLAYIN ETKİSİYLE YAZILMIŞ BİR ŞİİRDİR.
İŞTE O AN
(DUA) Yaradan ile yaratılan arasında İşte o an. Perdesiz, Aracısız, Aralıksız. Bir inilti, hüzün, bir sessiz çığlık. İşte o an ağlama yüklü çocuk. Tespit nakıs, Teşbih yersiz, Tarife yâb olamam. Bir kalbi, hasbi, bir hisli dua Hülasa işte o an Kabule şayan. Ayhan GÜNAY 12.01.2000/20:10/ Özekli Beldesi/DİYARBAKIR |