bilmemki bu şiirime nasıl başlayayım
bilmemki nasıl söyleyeyim ne diyeyim
bilmemki sizinle yaşadıklarım bir rüyamı
yoksa gece yarılarında hayal mayalmi

paylaştığınız benimle bilmem kaçıncı gece
saygımdan dahalen isminiz benim için ece
yaşantınız kolay değil çektiğiniz acılar nece
uzaklarda olsanızda tanıdım sizi hece hece

seversiniz aslında eşinizi verdiği sözde kalsaydı
af ederdiniz tüm hatalarını bir büket gül alsaydı
su köprüyü bölmeden saygı ile yanınıza varsaydı
erkekce o yanlış gururunu ayağının altına alsaydı

yaşasaydı ilk göz ağrınız olcaktı şimdi tam onyedi yaşında
cıvan gibi delikanlı olurdu şuanki zor durumunuzda başında
olurdu size dayanacak bir omuz akarken ihanet gözyaşında
malesef rabbim verdiği gibi erken aldı ayırdı musallah taşında

sakınha sakın sanmayın kim olduğunuzu unuttuğunuzu
acımasız sert ortamda hayatla paylaşırken kozunuzu
şaşırmayın sağınızı solunuzu alamadığınızdan uykunuzu
yenik düşüb öksüz bırakmayın o dört tane kuzunuzu

gizemli masal olsaydınız olurdunuz bin bir geceden
umarım erkenden yoksul yapmazsınız beni eceden
kaybetmeyi yapmışım kaderim olaraktan bilmem neden
aslında bendir beni dost sohbetinden mahrum eden

reel hayatta buluşamasakta tanımasakta birbirimizi
buluşturdu acı dolu yaşantılar sanal hayatta ikimizi
nede olsa dosca arkadaşca paylaştık gecelerimizi
umarım kabul edersiniz bu iki cümle size hediyemizi

isimler unutulub gitsede bir tatlı rüya misali
canı gönülden yazılan sözlerin başkadır hali
bu mısralar rüya hanıma hediyedir ey ahali
hatırlasın diye içindeki deli çocuklu mikail’i

sevgi ve saygılarımla
mikail

nürnberg, 05.10.2007

söz-yazı mikail, alias deli cocuk