Hiç ayrı kaldın mı ?

Sonbahar gibi kuruyor insan
Yaprak döküyor
Sele gidiyor adeta

Islak kaldırımlarda yürürken
Görebildin mi?
Parlayan taşlarda
Gerçek kadar yalnız olduğunu
O’nu düşünmeden
Basabildiğin tek bir adım oldu mu ?

O varken
Gül , gözünde görünür
Kokusu saçlarında raks ederdi
Gittiğinde
Gül’ün bile anlamı kalmadı
Oysa ki güldeki hayali
Ne kadar gerçekti!

O yokken
Çok fena oluyor hayat
Akla gelmeyen
Yapılası en güç şeyleri
Yapmak istiyor insan

Hele en kötüsü
Görüyorsun da ulaşamıyorsun ya!
İşte onu hiç sorma
Sen O’na gitmek istedikçe
O içinden çıkmak istediği
Fakat bir türlü beceremediği
Hayatın içinde
Uzaklaşır gider senden

Fikri hicaz gecelerde
O’nu düşünmek için adeta gün kollarsın
O’nu düşünmek O’nunla olmaktır adeta
Yer yer hayali gerçek gibidir
Yanaklarından dudağına akanları
Kana kana içersin
Hissetmek istersin onu damlalarda
Ne kadar içsen de
Sana bakan gözler göremezsin
O damlalarda!

Sonra Yaradan’ına sığınırsın
Bilirsin masumane
Bir o kadar da içten sevdiğini
Seni bir tek O’nun anlayacağını düşünerek
Sığınırsın

İstersin ki
Bir sabah kalktığın da
Güneş farklı doğsun
Dilersin ki o benim günüm olsun
Güneş hiç bir zamankinden farklı doğmamıştır
O güne kadar
Anlarsın ki hayat hep böyle
Hep acı hep yalnızlık

Çocuk kalmak daha mı iyiydi?
Tek aşığın sana tek aşık
ANNEN !
Seni hiçbir zaman terk etmeyecek
Zamanın gerisinde kalmadıkça
Ruh bedenden ayrılmadıkça

Keşke yine
SENİ SEVİYORUM
Diyebilseydim!..




Zamanın gerisinde kalmış bir hayata ithafen !!!