keder bulutlari saganak misali yagdirirken dertleri gönül penceremden iceri,ben senin gezdigin sokaklari hayal ederek geziyorum ankara sokaklarinda,basim dumanli gozlerim nemli aklim ise coktan firar etmis benden,yine seni dusunuyorum o issiz fener gibi yanmaya calisan lambalarin golgesinde,agzimda bilmem kacinci kez sonmus sigara,bir sen dusunuyorum belki huzunlu belki kederli kimblir belki de cok mutlu,sonra birden gozlerimden seller bosaniyor yakarak yüregimi agliyorum hemde cocuklar gibi,anliyorum seni unutamadigimi anliyorum seni hala aklimi kaybedecek kadar sevdigimi ve anliyorum ki,senin beni coktan unuttugunu coktan gidip ele yar oldugunu