Çözümsüz yanılgıların içsel vurgunları
Kızıl küller gibi dolaşırken can damarlarımda
Issız tünellerin yokuşlarında
Dermanlar tutamaz kalbimi bilesin

Kaybedilmiş savaşların, küskün bayrakları gibi
Hissizliğin akıbeti karanlığın çizgisinde belirir

Hangi geceye dokunsam
Adsız çırpınışların kırılgan dumanları sarar göz saçaklarımı
Çevrilemeyen çarklarla hüzünler dökülür arşa
Kaplar benliğimi yakarışlar
Susarım ki heceler ölür

Donuk duygulara saplayınca
Benliğimin beyaz denizlerini
Ay gülüşleri kaybolur
Yakamozların haresinde

Oysa ki
Bir deli yoklukta güneşli baharların koynunda
Kelebek motiflerine işlemiştim sevdayı anımsadın mı?

Ama/toprak diplerinde
Biriken suların siyahına değdi ellerim
Yaşam boyuyorken çiçeklerin tenini mor renkli ovalara
Ben yalnızdım
Özlem ekiyordum yetim duygularımla

Katıksız sözlerden sıvanan düş şehirlerinin
Estiği yöne doğru dilek sepetlerimi tutsa
Çelik ipli uçurtmalar
Ne fark ederki

Tırnak aralarımda hapsettiğim
Kır çiçeklerinin topraklarını saklıyorum hala
Masum gururların şerbetlerini içtiğim şafakların
Dualarındasın şimdi

Artık.
Azınlıklardayım her kesin olabileceği kadarda vefalı
Sanadır Şiilerimin ruhundaki tılsım perdesi
Donulmazlığın
Halen Değişmedi/ umutlarımda
Hasretine tutuklu kaldım
Bu rüzgârsız yamaçlarda

...