KALEMİMİN TEKNESİ
Kalemimin Teknesi
Gecenin bir vakti… Yanı başımda usul usul akan bir dere Heceler,sözcükler,şiirler yüzüyor üzerinde Bir yandan ateş, sevgilinin aşkını alev alev büyütürken Aklım gökyüzüne dalmış…. Hayallerim,gökyüzünde yıldızlarla buluşmuş Yıldızlar birbirlerine masallar anlatırken İnsanlık yalnızız diye bağırırken Yıldızların masallarına konu olmuşuz haberimiz yok ! Dereye uzanıp bir avuç sözcük serpiştiriyorum dizelerime…. Bir bakıyorum ki Uzaktadaki Ay ,yanı başımdaki dereye göz kırpıyor Şiirimin hiç bilinmemesi gereken dizelerini,sinsice yıldızlara okuyor Sırrımı öğrendikleri için gülüyorlar Ben ise ağaçların arasına koşarak Anlam veremediğim duyguların rotasıyla Göz yaşlarımla yeni bir şiirime başlıyorum Damla,damla dizelerim akıyor Şair yanım şiirimin ruhunu kovalıyor Sabahın ilk ışıklarıyla kızıl parçacıklar Hecelerin,sözcüklerin,şiirlerin yüzdüğü o dereye yansıyor Su alevlenmeye başlayınca Onlar sağa sola çırpınırken,bir yandan da sığınacak bir yer arıyorlar Kalemimin teknesi usulca yanaşıyor Şiirimin mana dünyasına birlikte yolculuğa çıkıyoruz Yüzdürmeye başlıyorum şiirimin her köşesine… Bu birkaç dakikalık edebi hadise Masalarla,yıldızlarla dolu o geceye ayna oluyor. Artık uzaklarda olan yıldızlar yalnızlığı mırıldanıyor Güneş beni terletiyor… Şimdi ben tebessüm içinde gülüyorum Gün gelecek, güneş aşkla aya tutulunca Beklide ağlayacağız hep birlikte… |