KAYBOLAN YILLAR...
Akrep yelkovana küsmüş, geçmiyor saatler
Yağıyor umudun üstüne, lapa lapa kar Derdimin tek yoldaşı, heybemdeki şiirler Süpürmüyor o karı, esen zalim rüzgarlar... Bir kez yapıştı gitmiyor, ne hüzün ne keder Alın yazım oldu sanki, çektiğim çileler Ne sözün hükmü geçer, nede teselli eder Silgiyle silinmiyor, kaderdeki çizgiler... Hergün aynı nakaratı, söylüyor bu diller Gölge gibi takip eder, o acı sirenler Söylenen bu türküyü, bilirim onlar dinler İmkansızı düşleyen, o gönülden sevenler... Ben çok sevdim ama, sen oldun başkasına yar Bana hep yek attırdı zaten, hayat denen zar Sana mutluluk yakışır, bana düşer efkar Bir ucu yanık mektup, birde kaybolan yıllar... |
Bana hep yek attırdı zaten, hayat denen zar
Sana mutluluk yakışır, bana düşer efkar
Bir ucu yanık mektup, birde kaybolan yıllar
Yarali bir yuregin unutamadigi sevdigine ici kan aglasada
mutluluklar dilemesi
o yarali yuregi gozumde bir kez daha devlestirdi
iste gercek sevenin yurek sesi bu
kutluyorum can dostum