Açıkçası böyle bir şiir beklemiyordum. Duru ve vurucu. Biraz da kendi şiirlerimdeki geçişlere benzettim.Kendime bir yakınlık açısından. Alttaki dizelerde Silahşör/Siyahşör imgelemi cidden çarpıcı. Siyahşör'lükteki keskinliğe bıçakların bile ulaşamamış olması. Bir keskinliğin betimlenmesi...

Siyahşör adamların siyah dudakları
Kelimeler keskindir
Bileylenir her çıkışta
Oysa bıçak bile hiç siyah olmadı
****
Bu dizelerde de dikkatimi çeken şey: Çocukluk ile Olgunluk arasındaki geçişin hissettirmeden değişen sahnesi. Küçükken kabusların değmesi, ama ileride kabusların kendisine dönmek...Komşuların ibret almaması..ya da İbret almaları için kanlı çarşaflar asmak balkona. Kanını insanlara göstermek, insanların görmesi üzerinden bir betimleme...Çok başarılı.Çok.

Ancak kâbuslarımda değerlerdi bana, küçüktüm
Şimdi, kâbuslar hayatım.
Çarşafımın kanını sıkıyorum, asıyorum balkona
İbret almıyor komşularım
Kül derdinde, yaş(am) savaşı verdiklerinden.
***

Son dizelerdeki gizli işçiliği es geçemem.Gizli diyorum çünkü belki de biraz sessiz duruşunda, basit sıradan bir şiir havası var sandığın an aldandığını şiir bittiğinde anlıyorsun.Neden mi?
Bu kadar geçiciyim/ ben mahsusum an'a! O an kıymet bildiniz bildiniz, yoksa atılmanın satılmanın bile ne önemi var ki dercesine, kendinin farkında olan bir yürek.
An'lar içinde ah ne berduşsun böyle
anne'nin önünde ah ne berduşsun sen!

Bu şiir dediğim gibi basit bir kurgu gibi...Değil ama, işçilik ve geçişler imgelem ve anlatım yoğunluğu yüksek.

Kaç kuruş ettiğimin hesabını yapmadan
El uzatmışım komşuma
Öykümü uzatmışım, kendimi.
Kâğıt buruşturulur, yazı silinir, çarşaf yırtılır…
Bu kadar geçiciyim
Ben mahsusum ‘an’a
An/ne berduşum ben.

Bu şiire yorum yapmak benim için bir ONUR'du!
Kalemine selam....