Kelebek Ömrü
tedirgin sokuldu akşamın koynuna
sızlarken yenik yanı.... gözleri daha kahveydi, benziyordu kaderleri... hayaller kırılgan, hayaller soluk, hayaller karanlıkta kalmış çocuk... isyanlıydı gece, şehire yağmur yağıyor şehir titrerken, kaldırımlarda ayak izleri üşüyor... ellerinden tutup büyütmeliydi, yanık odada kalmış çocuğu umut gökten inmeliydi, sebebsiz esmeliydi fırtına kelebek uçmalıydı, kondurmalıydı gamzesine bir buse eskisi gibi her yarım kalmış mevsimlere... f.huy |