BİZ...Yavaş yavaş dönerken etrafında Dünya Güneş’in Aydnlıktan karanlığa Ve karanlıktan aydınlığa bir anlığına Geçişip dururken bu sevda.. Hep sabit,hep kararlı,hep parlak ve yakıcı Güneş gibi... Dünyasını aydınlatan ama kendisini yakan SEN. Her şeyi olan karanlığını İntihara yatmış bir pervane gibi sende aydınlatan BEN. Yüklemsiz bir cümlenin, ikiye dair olan ama hep tek kalan öznesi: BİZ. Biliyorum... Artık olmayacak bir duanın "amin"leriyiz. |
İntihara yatmış bir pervane gibi
sende aydınlatan BEN.
Her tanıdığımız biri kapıyı aralık bırakır sanki bedenimizde
Ama sürekli Parmağımızı kaldırırız ders bittiği halde...
kaleminiz oldukça iyi sevdim...