O ve Ben
Ey hayalim hayatın yükü altında ezil
Ey düşünce sarhoşu, ey aklı rezil Ey kepaze hayatın kıçını koklayan Bir ümit vardır diye kainatı yoklayan Yok başka bir ümit kapısı, hiç bekleme Düşünerek yol alma, bilfiil emekleme Hele akıl dediğini birkez çıkar aklından Gel bir kez olsun tüm bencelerin hakkından Bir kez tanı yakından, bil artık ilmelyakin Yüzüne toprak atsalar, sen yinede ol sakin O toprak parçasından, elmasları ayıkla Sende Mevlana gibi, Bir olanı sayıkla Binbir zevki var fakat fani hemde elemli Bir gülü tutma sevdasında; eller dikenli Hem desen ki ben gibi tüm kainat veremli Lakin kimin veremi teselli eder halini Bir koyunuz biz artık ne kadar düşünsekte Kendi düşüncemizin önünde güdülmekteyiz Arkamızdan ağlıyor bütün emellerimiz Biz ardına bakmadan, halimize gülmekteyiz Ey nefsim, sabaha kalmaz diner bu sevda Biter bu rüya, gider bu dünya elinin altından Hele yarın adına düşünceleri at kafandan Azrail’i tanı bakalım şöyle biraz yakından İnan ki ölümden öte herşey bir şaka gibi Yalan olan artık, düşüncenin kendisi Gerçek olan tek şey var ’Efendiler Efendisi" Alemin, kainatın, ilmin de ta kendisi Anladın mı azizim, anladın mı bu defa Senin ömründe artık kapandı bu sayfa Fani olan hayatın ebede inkilab etti Tüm hayallerini tek bir ölüm katletti Diyorlar ki arkandan daha dün camideydi Bilmezler ki ölürken o an hangi haldeydi Artık geçmişinde ne hayır varsa unut Son anda ne yaptıysan o kalır sana umut Bak birinin peşinden gidiyor beyaz bulut Koşta git hemen O’nun cübbesinden tut Söyle ona var mı diye kurtuluşa bir umut Bir umut verecektir, eğer imanın varsa Hardal tanesi kadar bir hayrın dokunmuşsa. |