atıl oldular bir sebebe, kimi yırtık kimi kirli
beklediler köşelerinde zahir durdular
mağrur yürekte kaldılar, nem sundular,küf koktular
sıra gelmedi karanlık ininde sükuta

figüran oldu hayaller sahte rollerde
her sayfa çizik, metinler silik, resimler delik
zindan oldu birikti öfkesi
iz bırakan ne varsa sır diyarında
çare yoktu aktı gözyaşlarında

koparmak istedi kök salmış mahzeninden geçmişi
düşen damlalarla arıttı bedenini
yeni nesillere yeni gizemlere daldı
hoyrat gençliğini bir tarafta yitirip
sırt çevirdi acılara galip gelmek aşkıyla


korkuyor elleri uzanmıyor yarınlara
feryat figan olmuş ürkek, solgun beniz’i
o yine korkak yine mağrur...
yitik dünyalarda açmıştı gözlerini, karanlık zindanlarda
görmeden, dokunmadan, konuşmadan
doğmadan ağlamıştı kaderi


annesi........!


karanlık duvarlara asmıştı nedeni
elinde yanlızca kalemi
kavanoz kavanoz saklanmaktı tercihi





atina77(2009)