Bu Akşam
Bırakmam ellerini, bunu böyle bilesin!
Hayalini kurmuşum, bu akşam benimlesin. Bilmem kime yâr oldun, ellerini kim tutar? Cisminden bir hayır yok, hayalin bana yeter! Neyleyim ki karşımda, olsan bile mücessem, Artık bana haramsın, günah olur gel desem. Böylesi daha güzel, yalan değil inan ki! An be an benimlesin, gerçek gibisin sanki! Ne kapris, ne de kahır, melek kadar masumsun, Sen artık hayalimde, kavuştuğum arzumsun. Ne zaman bir ücraya, çekilsem tek başıma, Perçemin yüze düşmüş, geliyorsun karşıma. Bu akşam fark etmişim, sen hep aynı yıldızsın, Son gördüğüm gibisin, hala liseli kızsın. Ne saçların ağarmış, ne yüzünde çizgi var, Demek ki hayallere, dokunmuyor hiç yıllar. Temmuz 1990 - Konya |