Doğdum
Ölümü bilmeden
Sonra döküldüm kıyı boylarına
Bir çiçeğe dönüştüm

Gökyüzüne aldanan
Bu gri bulutlar ne kadar ağır
Parmak uçlarım üşüyor

Kuşlar yetim yüzlerini taşa çevirmiş
Hayatın bir daha çarpmamak için pişmanlıklarına

Avuç içlerim sayılan yapraklar
Kan kırmızı ben hala gülüyorum hayata
Oysa ki keşkeler dört yanımda

Gece evvel bir evvel
Fark etmemiştim haylaz rüzgarları
Sertçe yere yığılıyorum
Parçalarım her yana çiçek tozları

Konarmı dudak uçlarına
Siluetleri ben diye
Sıkıca düğümlemişim
Her birini tırnaklarımla
Avuçlarım uçurum kenarı

Derinliğin sınırındayken dualarım
Titrek bir gölge geliyor gözlerime
Bütün mevsimler birbirine karıştı
Yazlar, kışlar, baharlar,
Benimi çağırıyorlar
Ben sana daha doyamadan

Süzülen ateş damlalarına sürgüler çekip
Beyaz ışığın doğduğu yerden
Kalbinin toprak kokan sularında
Yeniden ,yılmadan,usanmadan
Yeni çiçeklerle doğacağım

Unutma
Ölümü bile senle sevdim ben, kıyılarında
Asi fırtınam..