ANLAMIYORUM
Geçmişe ait her şey silindi
Yorgun bir yolcu gibiyim Dönünce yıkılmış buldum; Büyük heveslerle yükselttiğim köşkümü Yere sermiştiler, Altında oturduğumuz dut ağaçlarını. Hızla başkalaştı her şey Ben, o ve bu yerler… Düşlere kapılıp yitirdim kendimi Çekip atamadım, Beynimi kemiren düşünceyi Nişanlısı ölüverse!.. Bana kalır mıydı o zaman Yine görür müydüm kara gözlerini, Yine izler miydik dumanlı dağları Hayal eder miydik Oralarda koştuğumuzu Çocukluğumuzun olanca arzusuyla. Anlamıyorum… Sadece onu severken, Böyle derin, böyle taşkın Onun dışında her şeye körken Nasıl olurda bir başkası… Selçuk KILINÇ |