Ben senin erkenden sonuna vardıgın dunyaya yeni yeni adım atarken
Sen ebediyata ebediyen gittin neden!!!
Geride gözü yaşlı annem ve ben
Yagmurları biz agladık
Sen gökyüzünden huzunlu gözlerle bize bakarken
Sen o gece kapıdan çıkıp giderken
Beni sıkı sıkı kucaklayıp öperken
Ve ben sana doyamamış küçücük bir beden...
Sen dışarda azraille boğuşurken
Azaraile yenilmemek için duvalara dayanan heybetli bir beden
Yere öylece yığılan benim ’’BABAM’’
Pes etme hadi kalk lütfen!!!
Sen pes etmesende vurgun yedin yüreğinden
Göz yaşlarım arkadaşım ve ben kaybeden...
Seninle beraber ayrıldım bedenimden
Hep bir yanım eksik yaşadım ben
Çevremdekiler yoklugunu hissettirmemeye çalışsalarda olmadı
Onlar olamazki bana bir BABA yani bir SEN!
Ben insanlara guclu görünmeye çalışırken
Hep ağladım içimdeki boşluğu kimseye söylemeden
Hep dağladım yaralarımı hiçkimseye göstermeden
Hep seni aradım seni özledim kimseye hissettirmeden
Sonraları kabullendim yokluğunu
Geceleri seni ruyalarıma beklerken
Bu cumleleri bu satırlara yazarken
Yokluğunu yüreğime paslı civilerle kazımıştım zaten...
İşte gördüğün gibi
Benim hayatım dram filmi
Senarist istemedi gülmemi
Yönetmenim bana herseyi öğretti
Öğretmediği tek şey BABA diyebilmekti...