Düşüncelerin onarılmazlığıyokluğun onarılmaz kaybedişleri susamışken uzak diyarlara nergisler açmış neye yarar yabancı bir zamanın içine akıp gidiyor arta kalanlar gün ortası suskunluğu çağırırken içselliğinde geceyi bir hülyayı zikreder gözlerinle bilirsin bu dokunuş saatleridir usulca iner gün çatılardan ışığını keser perdeler ah perdeler, bir hayatı gölgeler öyle bir ses ki ellerinde yanar yıldızlar akrebin boğumlarındaki gizli gücü damarlarına karışır yalnızlığının resmi düşer dalgalara sokaklara sesin ulaşır ve derim ki her mevsim iklimini içinde taşır Aytekin Orhan |