İKİ KİŞİLİK ŞİİRLER-II-İki Kişilik Şiirler-II- ’Zamanın durduğu yerlerdedir hep saat kuleleri’ Hatırla o günü Ten çürümeden anılar kül olmadan Yine bir yolculuktaydım Yeni bir kentte Kırılgandım hatırla Uçurtma uçuran çocukları Dalgalara bıraktığımız buğulu bakışları Neden orada olduklarını Tahmin etmeye çalıştığımız gemileri Hatırla sapını kırıp geri verdiğin O kırmızı gülü alan çocuğu Yaralı ve yamalı gözlerini Ve o kırılgan kadını Acemi bir çocuğa Elleriyle midye yediren Bir kent nasıl bulunduysa Öyle bırakılmalı Belleği incitilmeden Ki kalbim yorgunsun Belki incinmiş o kentte Ama yine de sen beni Nasıl seviyorsan öyle sev Ne çok eksik ne çok fazla Sev ki Aç bir martının midesine gömüp Düşlerimi ayrılayım bu kentten de... 16.07.2009 Özgür Kapcı |