Hüzünlü Bahar
Mutlu gibisin,hayatla barışık.
Sevdalara aç, acılara alışık, Hayat dolu birisin,yaşamın karmaşık. Düşmüş,kalkmış ayakta kalmayı bilmiş, Sevmiş sevilmiş,ayrılıkları yaşamış, Ağlamayı bildiği gibi gülmeyi de bilmiş. Evinde hanım,işinde hanımefendi olmuş. Silinmemiş izleri içinde çocukluk yılların, Acıtmış seni yalnızlıkların,ayrılıkların. Tutmamış elinden kimse, itilmişliğe inat. Ama sen; Bir kurtuluş diye taze fide iken, Dalında açmamış tomurcuk gül iken, Seçim yapmış,sırtlamış sırtına hayat yükünü Henüz çocukluğunu yaşamadan,doymadan. Her şeye inat, ayakların üstünde durmayı, Hayata karşı savaşmayı, Kalem tutmayı, defter yazmayı öğretmeyenlere inat, En alasını yapmış,hayatı yenmiş,istediği olmuş Ama mutlu olamamış, Güzelliği solmamış,insanlığı ölmemiş, Kar altında açılan gül misali, Borana,kara katlanmış,yaşamayı bilmiş, Kardelen gibisin,hüzünlü bahar. 20.03.2009 Küçük Ali Yıldırım |
Saygılarımla ......