Adı Ne Bunun
Adı Ne Bunun
Ne güzel demiş ozan, “Ne sevdiğin belli ne de sevmediğin, diye. Başıma gelene dek gülerdim bu söze. İnsan ya sever ya da sevmez diye… Ama öyle olmuyormuş işte, Yaşayınca anlıyor insan. Neden böyle olur, Ne alıkoyar insanı tam sevmekten, Sevgisini dolu dolu yaşamaktan, Yaşatmaktan… Hiç bilemedim. Hele bir de seviliyorsa… Anlayan varsa bana da anlatsın. Sever görünür insan, Sevilmeyi sever aslında, Onu seveni değil. Eee o zaman da ne yapmalı, Sevilmeyi kaybetmemek için, Sevmese de sever görünmeli değil mi? Peki hiç düşünmez mi peki, Karşısındaki sevgiyle çarpan yüreği. Nasıl içine siner ki, Yarım yamalak sevgi gösterileri… “Seni seviyorum”.der seven, “Ben de” der sevilen. Kaçamak içi boş bir bendedir bu oysa. Ama seven için yeter, Ya da bir süre yeter görünür. Ta ki seviyorum demekten yorulup, Ben de sözü duymak istemediği ana dek… Üstüne düşeni yapar elbet sevilen, Anı yaşar ve yaşatır. Ama bir gün ya seven gerçek bir şey isterse, İçinde bu korku da vardır. Bilir bu isteği yapamayacağını, Adını koyamayacağını bu sevdanın. Ya o zaman bu sevgi elimden giderse, diye düşünür. Diken üstündedir hep, Elindeki hem kaybetmek istemez, Hem de yeni yüreklere yelken açmaktan alıkoyamaz kendini. Bilir ama yaptığının sonuçlarını, Yine de yapar çünkü, Hep ve herkes tarafından sevileceğini sanır. İçten içe bilir ama Bir daha böyle sevilmeyeceğini de. Yine de bir şeyler alıkoyar işte sevmekten. Kızmamak gerek ama Demek ki sevmemiştir yüreğiyle. Arar gerçek sevdiğini, Yalnız arayacak gücü yok diye kızılır ancak, Bir kalbi o arayışta yanına yolcu ettiği için. Sevilmenin değerini bilmediği için… Oysa güzel olmaz mı? Sevileni sevmek. Çıkarmak tadını sevginin. Yaşamak hayatı beraberce. Bir yürekte iki sevda yerine, Bitene dek bir sevgiyi yaşamak. Sonra açılmak yeni denizlere… Belki de sever gerçekten bazıları, Ama bilemez sevmeyi. Ya da gösteremez kim bilir. Vardır sevmeye bir engelleri, Söylemez, söyleyemezler… Anlasın isterler, Seviyorsa anlar derler, Böyle kabul eder beni… Oysa hakkıdır, Sevilenin sevildiğini bilmek. Yüreğini sevgiyle, Ruhunu huzurla, Yüzünü tebessümle doldurmak… Hakkıdır sevenin sevdiğini yanında istemek. Ve bir gün sabrı dolar, Ya kal ya da git der. Ya hep ya hiç olsun ister. Adını koymak ister… 08.03.2010 Belgin Yazar |