Sen de Herkes Gibisin
Kağıt ve kalem yatar sevda yatağına,
Erir aşkın sıcağında, Cümleler kurarım, Her biri seni anlatan ve bolca teşbihli, Çiçekler ise mutlu isminin önüne sıfat olmaktan, Aslında sen, Seven kalbe silah dayayıp, Sıkan birisin. Hoş bir uyaktı saçların rüzgarın şiirine, Ben ise fazla bir heceydim bu şiirin ölçüsüne, Ben, o bitmek tükenmek bilmeyen, O huzursuz şişenin dibiydim, Aslında sen, Seni sevene kal deyip, Giden birisin. Çocuktum, Ben bir çocuktum aşkının eşsiz şefkatinde, Ağlardım bazen, Ve bir tebessümün oyuncağım olurdu, susardım, Aslında sen, Sevda aşına yalan katıp, Doyan birisin. Güneşe sarılıp sabahlarıma doğardın, Geceyi beklerdim sonra, Bana bakardın gözlerini yıldızların parlaklığına emanet edip, Aslında sen, Kendini çok sevdirip, Ölen birisin. Nazım Hikmet dinliyorum şu an, Ve diyor ki; “Sen de herkes gibisin." Doğukan İÇİL |