boşuna öldüm şatolarında karamsar dilencilerin
dağlanmıştı son aklımın güncesi bahara
ve tüm aidiyetiyle dünya kıtalarının hüzün boşalması yaşanmış şatolarında ağlayan prensler ve öyle sakin dururdu tabloları duvarların yemeğe karanlık şamdansız gelirdi sen miydin tanıyamadım dilenciler sarayları çıktı karşıma şehrin en popüler dilencileri oturmuş satranç oynuyorlardı şaşırmadım yoluna çıkan herşeyi yutan devler aşk diye mecnunları deli ediyordu zaten leylaydı çölde birçokları nescafem hazır ben tüm bunları seyrediyordum sen seyehatten dönüşte gezecektik yeniden terkedilmiş şatolarını şehrin karabasan dilenciler olmayacaktı şimdilik tüm bu olanlara güldün sadece bense öldüm bak herhangi bir şatoda prenslerde bulamadılar neden beni o zaman kendi kendime ben boşuna öldüm öyleyse dedim ben boşuna öldüm ft. |
yüregine saglik.
her zaman sonsuz saygimla