EFKARLI ADAM 3
Yalnız adam umutsuz beklide çok mutsuz
Geldi kulübesi ne girdi içeri Çöktü sandalyesine Büyükçe bir defter duruyordu birde kalem Açıp baktı çevirdi sayfaları Acının izleri vardı sayfalarda Kimi satırda gözyaşları kurumuş Belki iyi günlerin anıları Uzunca dolaştı sayfalarda Okurken kimi gülümsedi Kimi aktı gözyaşları sel gibi Neydi onu ağlatan Neydi hayatını karartan Ne vardı geçmişinde Mazisi neydi onu bu hale sokan Oturamadı uzandı yatağına Sarıldı yorganına uyumak değildi maksat Unutmak geçmişini unutmak Yumdu gözlerini daldı hayallere Ne kadar güzel mutlu günleri vardı Bir zamanlar Düşledi onları daldı bir an Sanki açıldı kapı sı usul dan İçeri girdi iki çocuk bir kadın Hayal gibi sessizce Geldiler uyuyan adama baktılar Nasıl mutsuz uyuyordu Gözyaşları hala duruyordu Kadın yavaşça sildi gözyaşını Dolaştı eli saçlarında Ah canım dedi ah canım Nedir bu halin sen böylemi olacaktın Özledim gülüşünü özledim seni Yakışmıyor gözyaşı yakışmaz sana hüzün Sen gülmeyi severdin hani hani gülüşün Sessiz ce baktılar adama üzgün Siren sesleri vardı bir telaş Kadın tuttu elini dayan dedi Kurtulacaksın kurtulmalısın Adam duymaz yatıyordu sessizce Çok gerilerde vardı bu sesler Adam yaşıyor gerisi ölmüş Sanki beyninin içinden geliyordu sesler Telaş ve çaresizlikler Ve her gece aynı rüya aynı kabus lar AYŞE KARAN |
Çok güzeldi şiiriniz...
Kutlarım arkadaşım...