YÜRÜ!...Elinde değilse ânı durdurmak Zamanla beraber, durmadan yürü. Menzil uzak, bize yakışmaz durmak, Neden? Niçin? Diye sormadan yürü. Düşmanın ikidir, bunlar hep yorar. Nefis kötülüğü, her yerde sorar. Şeytan imanına tuzaklar kurar, İmanı şeytana, vermeden yürü. İnsanın hamuru maddeyle mana… Hem madde hem mana, gerek insana. Sen seni kurtarmak için imana, Ölüm sarhoşluğu sarmadan yürü. Ana rahmindeydik, öncesi malum… Dünya, senaryosu belli bir filim, Yeni bir başlangıç inan ki ölüm, Ölümü son durak, görmeden yürü. Çeki düzen ver de kendi haline. İstikamet kuşu konsun eline. Dokunma kimsenin gönül teline, Karıncayı dahi, kırmadan yürü. Yolculuk sonunda, iki liman var. Biri sonsuz nurdur, birisi de nar. Yaradan’a yar ol, gayriye ağyar. Harama elini, sürmeden yürü. Dünya kurulalı geçmiş kaç asır. Kimseye olmamış sade münhasır. AKGÜL derki; insan, sır içinde sır, Sırları ortaya, sermeden yürü. KEMAL AKGÜL(12.04.2010) |
ÜSTADIM HECE ŞİİR DENİLİNCE .DURUB DİNLENMEM GEREK İSE .
SAYFANIZDA . YÜRÜ DESENİZDE DURMAM GEREKLİ BU ŞŞİİRE GÖZ ATMADAN OKUMADAN GEÇEMİYECCEĞİM.
YÜREĞİNİZE SAĞLIK DİYORUM..
SAYGILARIMLA