UMUT
İstasyonlardan uzak artık tren sesleri
Hicranla , vicdanla karıştı geçmişin izleri Sorgu , sual bitmiyor düşünceler delhizi Bir an dermansız sürüklüyor yürek dizleri Bir an coşkuyla alıyor eline dizginleri Olmuyor iste hayat ardı ardına kafiyeli Düşüyor bazen devrik cümleler gibi beden Yüklemsiz kalakalıyor birden yolu yitik Gökte yıldız oluyor , uçan turna , Bir ses bazen bir kelime ... Sıfatını yaratıyor yürek umudu elinde ... İstanbul da Ortaköy ,sıcak bir simit le martılar Ankarada Sakarya ağdalı bir aksamın hüznü Porsukta bir demli çay başıboş avere zamanlar Yollarda duraklar, ... Hanımeli kokusu , ıhlamur rengi , Dağbaşlarında kardelen Umudun yolu duraklar Umudun sonu dağlar... |
Severek okudum.
Çok beğendim.
Saygılarım size ve şiirinize.