ÇOCUKLUĞUMDAKİ YAĞMURLAR
Yağmur yağarken çocukluğumda,
Sığınıp bir ağacın altına; Doya doya seyrederdim , Toprakla buluşmasını. Öyle severdim ki Yaprakların hışırdamasını. Bir taraftan üşür, Bir taraftan ıslanırdım. Huzur doluydu yüreğim, Her şeyden tad alırdım. Kucağını açmış Beklerdi toprak. Yağmur zaten ona hasret. Bir sarılma, bir sarılma ki Sormayın. Şimdi yok bunlar. Otobüs, okul, ekmek, aş... Değerini bil çocukluğunun arkadaş. Yağmurun altına gir de Islan keyfince. Büyüyüp aşık olmayı bekleme... |