Ah Keşke Yeniden Çocuk Olsam
Ah keşke yeniden çocuk olsam
Yeniden ölümü düşünmeden koşup Tökezlediğimde Ağaçlara takılan uçurtmama ağlasam… Ağlarken utanmasam. Ah keşke yeniden çocuk olsam Elim yüzüm kir içinde Zeytin sıkıştırılmış ekmeğime yumulup Salsam kendimi dere boylarına Islık çalsam Çayırlara uzansam… Hastalanmaktan korkmasam. Ah keşke yeniden çocuk olsam Öte mahalleden erik çaldım diye ‘Çekil lan karşımdan eşek herif!’ diye bağıran Babamın o gür sesiyle yerin dibine batsam da On beş gün harçlıksızlığımdan hicap duymasam Parasızlıktan oflanmasam. Ah keşke yeniden çocuk olsam Attığım şut huysuz Ahmet Efendinin camını kırsa Sapanımdan fırlayan taş Fatma Teyze’nin bacağını acıtsa Sınıftaki haftalık kontrollerde O zamanlar utandığım yamalı çoraplarım Ayaklarımı yeniden, yeniden ısıtsa Ah keşke yeniden çocuk olsam Gözlerimi karanlığa gamsız yumup Sabahlara tasasız uyansam Sıram mı geliyor ne Yoruldum homurdanmaktan. Yaşam pervasız Kavgalarımla oynaşmakta. Sanki sırıtkan bir sırtlan… Şimdilerde soluksuzum Özlemlerim Sıyrılırken avuçlarımı dağlayan kızgın bir kum… Gözlerim, gözlerim acıyor anne Dön de onları yine senli düşlerime yum Ah keşke yeniden çocuk olsam Olsam da Gönül yaramı unutsam Şimdilerde dört yanım hazan Dört yanım gam Gül Serap 12.03.2010 |