bi ezik,bi ezik
Meğerse ne kadar yalnızmışım
Bilmeden ne kadar kalp kırmışım Ben kader diye biliyordum meğer Kendi kendimi yalnız bırakmışım Acı dediğim hayata tuzu biberi Hoyratça serpeleyen benmişim Kaderle savaştığımı sanırken Meğerse kendi kendimi yenmişim Buğulu camlardan seyrederken Manzarana misafir oyuncu olmuşum Sen sıcacık yuvanda özgür Ben dışarıda mahkum kalmışım Matemimle kalayım,dertlerini alayım Halim zaten acıdır,sus kurbanın olayım Yalnızlığı ben sardım şu gecenin koynuna Sen mesut ol ben karanlıkta kalayım İnci mercan dizilsin o ak gerdanına Kollarında ağırlığınca bilezik Destur ile gelinse de yanına Kalbin avuçlarımda bi ezik,bi ezik |
"Yalnızlığı ben sardım şu gecenin koynuna"
şiirde sanat kaygısı hissediliyor. Bu kaygıyı esere dönüştürecek yıldızlı dizeler yok değil. yukarıda aldığım cümleler gibi.
okurken ritmi bozan ve hece sayısındaki düzensizlikten kaynaklanan sorunlar dışında sorun yok diye düşünüyorum.
hayat kelimsesinin ikinci tekrarında başka kelime kullanılabilirdi. daha güçlü kılardı şiiri.
şiirin anlamına değinmiyorum. alacağınızı alıyor,gözünüzde hikayeyi canlandırıyorsunuz.
aslında sevgiliyi suçlamamak için kendine hüküm giydiren bir şairin sonunda bunu itiraf etmesi durumu düşündürücü. bu da şairin taktiğiolsa gerek.
artık şiirlerinizi dergilerde görmek istiyorum.
bu şiir hece ile yazılsa idi eminim daha da etkili olurdu. başarılarınızın devamını dilerim....