Nasıl da yorgun duruyor anılarım..

Kan çanağı gözlerimden..

Dökülüyor gözyaşlarım

Sanki uzaklarda kaldı

Karşı kıyıların sıcaklığı..

Mevsimlerine küstüm

Baharlarımın,yazlarımın..

Parçalanan yüreğimde ise

Dinmiyor yankısı acılarımın..



Suları çekilmiş

Bir pınarın yanıbaşında dalarken..

Duygularım,

Karanlığa büründü bir anda..

Ve adına hayat denen bir masalda

Artık yıldızlar bile

Gökyüzünde değildi..

Bir yanım sende kaldı,

Diğer yanım eridi..



Mahmurluğumu dağıtırken

Saçlarının meltemi,

Unutacağımız bir şafağın

Ardında kaldı gülen gözlerin..

Kabullenemiyorum,

Koy yüreğime elini,

Isınsın bedenim..





Duyuyorsan sesimi,

Gözlerimden akan yaşı bağışla yâr !

Dedim ya,

Yangın yeridir şimdi yüreğim,yaralıdır..

Yavrularımızın gözlerinde

Duvarlar solgun ve dardır..



Yani susmak ve ağlamak arasında

Kor bir çelişkideyim.

Sensiz,hanesi yıkılmış,viranelerdeyim..





(Bir dostumun duygularına hitaben)



murat YANÇ