desem ki

ulu bir dağdan esiyor rüzigarı sevdiğimin
ve eteklerinde yeşilimi karıp beyazına
çalıyordu kapısını gözlerimin


desem ki

ey çılgın değişim
göğün genleştiği sestiniz
duman ve yanık kokusundan
ve iç çekişlerinden gürgenlerin
ve yalnızlığın ürperen hışırtısından geçtiniz


desem ki

indiğini görürsem bakışlarının
ki esirgenen aşılanmasıdır rüzgarın suya
ellerimiz yürür yıldız ırmaklarını
karanlıktan aydınlığa


desem ki

hüzün birikiyordu bahçeleri güneşli
akşamüzeri evlerinde doğunun
yüzü, yüzüm. gülmeye doğrulamayan
sırtı güne yaslı baldıranlardan


desem ki

nerede kaldınız.
bunca mevsim
kördüğüm olduğu zaman

derin bir yaradan siliyorken kara merhemi
akıp duran, akıp durmayan acılarımdan


desem ki

benim, binlerin içinde bir birimlik ömrüm
sözcükler ve nakaratlarla
oradan oraya taşınan
kırsal düşleri, çok renkli iletkenlere baş tutan


desem ki

birdenbire çok sızlardı burnum
tam da bu yüzden katlardık gül nöbetlerini
şiir susan yazgı denginin sandık sarılarından


şimdi desem ki

benim mutluluğum kolaydır
bir şilep daha geçer bağrımı, ağrıdan



.....................