BALKONDAKİ KÖŞEMİN SON DEMLERİ...
BÜTÜN DİRENMELERİME RAĞMEN,
YENİK DÜŞTÜM.
YÜN KIRKALARIMI, KALIN ÇORAPLARIMI,
BİR BİR ÇIKARDIM DOLAPTAN.
RÜZGARIN SESİNDEN BELLİ...
ARTIK VEDA ZAMANI GELDİ.
ÜZERİMDE BİR SONBAHAR AĞIRLIĞI,
İNSANIN İÇİNDEN GELMİYOR GÜLMEK...
DÜŞÜNCELER BİLE AĞLAMAKLI.
MEVSİM İSTESEMDE DÖNÜYOR ELBET
TIPKI DÜNYA GİBİ...
AYNI ZAMAN GİBİ...
MECBUREN TESLİM OLMALI.
BENCE HİÇBİR ROMANTİZMİ YOK,
DONAKALMIŞ RENKLERİN...
AYAĞIMA DOLAŞAN YAPRAKLARIN,
OLUR OLMAZ BAŞLAYAN YAĞMURUN,
BANA ZORLA TAŞITTIĞI ŞEMSİYENİN YÜKÜNÜN...
İÇİMİ KARARTAN BU GRİLİĞİN NERESİ DUYGULU.
HERŞEYİN SONU İŞTE...
BAŞLANGIÇLAR BAŞKA MEVSİMDE.
BEN GÜNEŞ İNSANIYIM, ONUNLA BARIŞIK...
BEN RENKLİ, NEŞELİ, SICAK, DİNGİN OLMALIYIM...
GÜZ BANA GÖRE FAZLA KARIŞIK.
MECBUREN KATLANACAĞIM,
ÜZERİMDE BİR SONRAKİ YAZIN SABIRSIZLIĞI...



17.10.2003
ARZUM