Üzgün müsün yürek yangınım...çatık kaşlarında birikmiş hüzünler güllerin açtığı yüzünde solgunluklar kirpiklerin güz yağmurlarına banarken gözbebeklerinden süzülüp gelen boncuk boncuk yaşların sel olur görürüm oralarda bitkin mi düştün yalnizliginda ?.. sokakları adımlarken yürüyüşlerin bile takatten düşmüş sürüklediğin ayaklarından dertler akar sendelersin geleceğin düşlere yoksa, geçen yılların izlerinde misin hala bırak! düne bıraktığın dertleri gül biraz!.. bilirim, gönül yaralanmaya görsün onarılmayan tahriplerde çökertilmişsen hayat denen nefesin tükenirken ölümden başka yoktur yol hangi sevdanın kollarina sığınırsın kurumaya yüz tutmuş dallarına hangi kuşlar mesken tutar, bilmem ki?.. Türk’ün geleneğinde yoksa da umutsuzluklar namerdin eline düşmüş haldeysen kim sahip çıkacak, aşkına, sevdana benden gayrısı kanayaklım unut gitsin depremleşmiş hayatını solmasın yüzündeki gülücüklerin ben dokunmuşken ince sızılı yüreğine gözlerinden sevdalar aksın içime yürek yangınım... olmaz mı?.. |
sevgilerimin en derini ile
Bahar