MÜHÜRLEDİM DUDAĞIMI , SUSUYORUM …SÖZ…KALPLERİN ARTIK


Kelebeğim,
yüzleşme vakti yüzsüzlerle
“sır”larıma kaleyim
kendimi onulmaz aşka vurdum
çünkü ben yalnızlığım
ayrılıklarda aşkı yücelten şarkılara küsüm
ölünce, çok sevilen insanlara buruk…
aşkın virajını alamayıp,ağaca toslayanlara kızgın
acılarımı,burukluklarımı,kızgınlıklarımı aldırmalıyım
örtüsü yırtılmış bir yalnızlığa,
mor karanlıktan mavi aydınlığa geçiş özlemim
ufuksuz balkonlara “kızıl bir seher vakti” olmak dileğim
ama sokaklardayım
âvare âvare dolaşıyorum
kırık bir tırnağım hayatıma;her şeye takılan…
nereye kadar sürer bu böyle..?
silik sevgilerin süründüğü kaldırımların feryatlarına tıkanan
kulaklar gibi olamam
gönlünün feri solan âşık bedenler bize ters
zamana yürüyen Ferhatlar,Keremler nereye sıvıştı..?
bak şimdi gene düştün gözlerime
tebessümün seviyor dudağımdan
bakışların değiyor geceme
gülüşün gözlerime sıçrıyor
yüzümde bir gecenin,
birde gülüşünün izleri var şimdi
yeniden alev almaya başladı tahrif edilmiş sevdamız
yakalandık aşka yeniden kıskıvrak;sallana sallana…
ayaklarım sahile sürükledi
bir dalganın sarsıntısında çarpıyorum kendime
neon ışıkları sızıyor geceme ışıl ışıl
yüzümde rengârenk yansımalar
yüreğimde neşeli ezgiler “bahar gözlerin….”
mühürledim dudağımı
susuyorum
….söz….
kalplerin artık
huzurlu adımlıyorum kaldırımları dönüş yolunda…
ve
şiirimin son satırına
“hoş geldin” diye
yazıyorum Seni…