ÖP Kİ SÖNELİMgözlerinde şaraba kesmişken yanık ve kurak bedenim kendi ufkuna savrulur kokusuna hasret bozkır iklimi sesim aksak bir ritim tutturmuş suskun sözcüklere çarparken nefesim düşlerimin örsünde aşkın aymaz körüğü ile akkora dönmüşüm hesapsız sözcüklerin balyozuyla aşk bir bumerangdır artık yüreğimle gözlerim arasında salınır kılıçtan keskin kalemim zamanın akıntısında çapası yok yaslandığın aç gözlü giyotin öfkenin gül tenine değer kumunda mumyalanmış tenim yanar geçmişim sesimin ufkunda şiire duruyor dilini bilmediğin işçi ellerim öp beni ki sönelim Bilge SEL 201003231235.Antalya |
SİZİN GİBİ BİR ŞAİR DOSTU TANIDIĞIMA ÇOK MUTLU OLDUM .