YOKSUN
m. KOÇAK’a
Şu anda sen yoksun Nerelerdesin bilmem ki Belki de çoktan unuttun beni Ya da sen de benim gibi unutamadın Biliyormusun sen benim kentteki İlk gözağrımsın unutamadığımsın Ben hâla oralardayım O odada o pencerede O gün bana el salladığın Şimdi bile gözümün önünde Şimdi yine gözlerim o perdelerde Hayalin duruyor yerliyerinde Fakat sen yoksun Ulus /ANKARA 1975 Kadir ESEN |
bekleyişler bazen tükenişlere çanak tutar.
bir hayali beklemek bir gerçeği beklemekten güzeldir.
ne kadar acı da olsa!