TÜKENDİ ÖMÜR
Tüketiyoruz bir ömrü,
hovardaca Kocamanca dünyada Kocamanca hayaller kuruyoruz Evler kuruyoruz kocaman kocaman Kocaman odalarda Kocaman yanlızlıklar yaşayarak Sonra veriyoruz kendimizi Mal mülk edinme sevdasına Bir apartman dairem olsun Yeter diyoruz Sonrasında hırs giriyor içimize Bir arabam, Bir de yazlığım olsun Ve ardından bir de sevgili İmkansız aşklar peşine düşüyoruz Ve kurduğumuz kocaman evler Boş hayallerle doluyor Küçük ama kocaman tuttuğumuz eller kayıyor elimizden Kocaman bakışlarda Küçücük yüreklerimizde büyüttüğümüz Kocaman sevdalar tükeniyor bir bir Bir ömür ne olduğunu bilmeden Kayıp gidiveriyor bedenimizden Kocaman bir mezar kazılıyor Küçücük bedenlerimize Ve kocaman bir kalabalık Kocaman bir hüzün Bırakarak ardımızda Bir el bile sallayamadan Kalanlarımıza Çekip gidiyoruz Adam gibi yaşayamadan Hani Can Yücel’ce Ağız dolusu sövemeden Tüm kötülüklere Bir ömürü böyle İşte böyle tüketiyoruz 25/03/2010 Saat 09.40 Vural Atak Çamlıgil |
Keşek hayatımızın çok kısa olduğunu bilerek doyasıya, kin ve nefretten uzak barış içinde yaşamayı bilebilseydik hepimiz. Belki de o zaman ömür çok uzunmuş gibi gelirdi bize.
Çok güzel ve anlamlı bir çalışma idi. Kutluyorum kaleminizi ve saygılar yüreğinize