Uzaklarda,
Ta uzaklarda,
Hüznün ve elemin zirvesinde
Dertli bir kuş yaşarmış.
İşte bu yüzden ismini de
Titimoha koymuşlar onun.

Daha henüz küçükken
Dert yumağı olmuş
Gözlerinde yaş,
Yumuşak yüreğiyle
Çilenin hamurunu yoğurmuş
Garip Titimoha.

Uçsuz bucaksız çölün
Kasıp kavuran sıcağında
Çarpık çarpık kanat vurarak uçan
Sen Titimoha!
Söyler misin?
Hangi kahpe şehrin
Bakire sokaklarındaki
İs lambaları altında
Çığlık çığlığa feryat eden,
Namus naraları atan
Körpecik kızların ıstırabını tattın.
Söyler misin?
Hangi nahoş akşamların
Kızıllığında kaldın?

İnlemelerin çok içten,
Çok acı Titimoha.
Sen de mi bilirsin yoksa?
Geceyi
Buz kesen kaldırım taşları üzerinde
Geçirmenin acısını.
Sen de mi bilirsin Tititmoha, sen de mi bilirsin?
Beton yığınları arasında
Goncalardan yoksun
Yeşile hasret,
Maviye hasret,
Toprağa, tohuma hasret
Sersefil tepelere hasret,
Dahası mis kokan köylere
Hasret kalmışlığın acısını.

Eskiden Titimoha
Güzel mi güzel köyüm vardı benimde
Fakirhane ama bereketli evim,
Mutlu bir yuvam vardı.
Sırma saçlı, kalem kaşlı sevdiğim bile...
Bazen kırık sazımı alır
Uzun uzun çalardım onun için
Dağlarda, bahçelerde, vadilerde...
Bazen de
Köyün kıyısındaki
Büyük çınarın altında
Buluşurduk onunla,
Gün batımına doğru.
Hele Titimoha bir de annemin
Özene bezene yufka açışı vardı,
Tandır yapışı vardı ki,
Asla unutamam
O sımsıcak mis kokulu bazlamaları.
Özledim Titimoha
Çok özledim doğrusu.

Evet Titimoha
Şimdi ise ben bu büyük şehrin,
Zehir kusan
Fabrika bacaları arasında
Duman solumaktayım.
Önce ekmeğim bozuldu Titimoha,
Aşım bozuldu,
Suyum bozuldu,
Neyim kaldı ki?
Daha sonra hepsi bozuldu.
Bozdular Titimoha bozdular,
Her şeyimi bozdular benim.
Örfümü, adetimi
Ahlakımı, terbiyemi bozdular.
İffetimi, namusumu
Cesur ve kahramanlığımı bozdular.
Kısacası Titimoha,
İnsanlığımı bozdular benim, insanlığımı
Hem de insan geçinenler.

İşte böyle Titimoha, işte böyle
Ülkeme girdiler,
Şehrime girdiler,
Sokağıma, evime
Ve içime girdiler.
Beni aldılar,
Benliğimi aldılar benden.

De hele Titimoha, de hele
Şimdi sen anlat derdini
Bilirim senin yaran büyüktür
Üstelik bir de ben üzdüm seni.
Ama boşver Titimoha, boşver
Sakın benim için üzülme, kederlenme.
Varsın benim boynum bükük
Kalbim kırık olsun,
Varsın benim kardelenlerim,
Papatyalarım ve çiğdemlerim açmasın,
Varsın küçük kanaryam
Ötmesin benim,
Varsın benim de yüzüm
Gülmesin Titimoha.

Haydi şimdi sen anlat, anlat Titimoha
Enfazın en dehşetini
Vahşetin görülmemişini yaşayan
Mazlumları,
Uzun kış gecelerinde
Kar tanecikleri arasında
Kıvrıla kıvrıla inleyen
Minik yavruların
Korkunç serüvenini anlat.
Bir de küçücük bebeği
Dilim dilim doğrayan,
Çocuk yaştaki kızlara
Tecavüz eden,
Tertemiz vücutlarını,
Al yanaklarını pisleyen
Salyalı ağızları anlat.
Küfürlerle ateş püsküren
Canileri, haydutları anlat.
Açlık kamplarını
Ve toplu mezarları anlat.

Anlat Titimoha, anlat
İnsanları kurtuluşa davet eden
Kutsal çağrının,
Vahşice susturulduğu
Kızıl akşamı anlat.
Kan ve barut kakusundan başka
Hayat görmemiş
Öksüzleri,
Ağlamaktan gülmeyi tanıyamamış
Yetimleri anlat.
Ve bir şehrin
Semalarında yağan bombaları,
Sokaklarındaki cesetleri anlat.
Küçücük bir çocuğun
Çığlıklarla dolu haykırışını anlat.
Ve bir de, bir de bütün bunlara
Seyirci kalan insanlığı,
Kardeşliği, çağdaşlığı anlat.
Anlat Titimoha, anlat
Anlat ki bu modern çağın
Vicdan yoksunu,
Merhamet yoksunu
İnsan kalıpları utansın,
Rezalet duvarında parçalansın.

Ne o Titimoha?
Niçin susuyorsun?
Hala anlatmayacak mısın?
Bir an yutkundun
Ve daldın uzaklara.
Hadi ama davran biraz
Anlat, anlat bana derdini.

Yoksa! yoksa! Titimoha, yoksa sen...

Şimdi anladım,
Evet şimdi anladım seni.
Kan dolu gözlerimdeki ıstırap,
Yorgun kanatlarımdaki çile,
Ve beni yiyip bitiren acı
Sende de var Tititmoha, sende de.
Sen ki tüm bu insanların
Çile yüklü heybesini taşıyan
Yaralı bir kuşsun.
Seviyorum Titimoha, seviyorum seni
Çileni seviyorum,
Derdini seviyorum,
Kederini ve ıstırabını seviyorum senin.


Not: Titimoha, Güney Afrika taraflarında yaşayan ve görünüşü tıpkı hüzünlü bir insanı andıran bir kuşun adıdır...


Mehmet Akif UÇAR