Hercai Duygular
Bir arsız hercai
Ve güdümsüz cilveler Hangi aşkın sultasında kaldı ki menekşeler Turfanda bir hasreti törpülerken mevsimler Şimdi ne sen varsın Ne de kömür karası o gözler Bırak da yıkık duvarlara resmedilsin hatıran Geceler vicdansızdır Geceler gardiyan Ve yorgun bir hasrete tutukludur sevdalar Ne türküler ses verir Kaynayan yüreğime Ne de şiirler dindirir Hayal serencamımı Seni anlatan kalemler kan kusar kâğıdıma Yetişir mürekkepler boğulan imdadıma Hangi şiir açar beni Ya da hangi şarkıyla şenlenir ki sazım Zaten de hep şu dizeler değil miydi beni ağlatan; “Benden bir iz kaldıysa ne olursun iyi bak. Nasip değilmiş bana dizlerinde uyumak…” Sen ki; Ne bilirsin hatıralarla yaşamanın tadını Kafanı vurmadınsa hiç yoksul duvarlara Sevdiğinin adını Yazmadınsa sonbaharda yağan karlara Bahar gelince açmıyorsa yüzündeki matem çiçekleri Sen bilemezsin gülüm bu solgun gerçekleri Hani vardır ya klasik bir tema gibi ‘yuvamız olacaktı’ Yorgun bir akşamın bıraktığı ruhsuz gecelerde kurduğumuz düşler Ve ardın sıra gelen kahkahalı gülüşler Bir şey vardı ki içimde İşte o şey Yine düğümlendi boğazımda Ve haykıramadım bir türlü içimden geldiği gibi Bu aşkın güftesini Şöyle avaz avaz bağırarak; “……… ……………..” Mehmet Akif Uçar |
biraz buruk okudum şiirleri neden böyle güçlü bir kalem teveccüh görmemiş
bir uğur böceğiylede olsa taltif edilmemiş
ben uğur bıraktım sayfaya dua ile....