SINAVBir fotograf gördüm, bir şiir yazdım. Ağladım ardından her şeyin çoğu kez. Bazen başlamadan, bitmezden evvel bazen. Kelimeler yazdım sordum kendime: Neyim? Neredeyim? Neresindeyim her şeyin? Ne kadar hiç bir şeyim? Doldurulan formlar; tanımsız, sınavsız... Kutucuklara çarpı bazen, Bazen dışarı taşmadan karala Yumuşak uçlu bir kalemle. İmzalar attım bazen, Bazen hayatımı parafladım; yılımı, günümü. Doğduğum oldu benim, her keresinde ölmeyi yeğlediğim. Rakamlar miyadlara ölçü oldu, Kim bilir ölürüm belki bugün. hasret çayır-nisan 04/ nevşehir |
Selamlar, saygılar sunarım.