Emeği ve vefayı bir yürek taşımıyorsa o yürek taşınmaya değer değildir...
Bazı insanlara(iNSANCIKLARA) fazla değer veriyoruz...İşte öylesine bir şey...

Neden ki? Sızlanışta durur şu gönlün garip garip, bülbül
Sen mi? Bağbanda haince vuruluşta çöktün, yitti tek gül
Boynun büküklükte yangın bu yüreğin, el açmış dövünür
Ruhuna karaları kör bağlamış, yolu yordamı aranır durur

Sesi içime hüzünle damlıyor, buğusunu yer gök topluyor
Susmakta ölümlere denk oldu, yüreğimde kanım sızlıyor
Sen bilir misin, sıcacık bir tek buse alıştaki o gizemli sırrı
Kalbimizde varlık simgesi o kişiliğe, son hızla dolan akışı

Yüreğin içinden bir kuş kalbince, narince akışta yaktığını
Sonra içte ter temiz yunup, özüyle sarmak istemin o sırını
Yaktı viran gönlümü, hazince ağlayan o naçar nağmelerin
Yetim bir sevgimde vardı, kırdı belimi aldı, horca sözlerin.

Çılgın gaddar rüzgârın indirdi ruhuma, ölümcül darbeleri
Çektin çektin kalbe nişan alışta, bin kez oklarını o gözleri
Hayatın upuzun gelen işkenceli, o zalimin hoyratça kolları
İndirdin başıma hiç durmadan zevkinle bu yok edici yılları.

Bir kez dahi yüreğinle özlemle, içime akışta hiçte açmadın
Gözüme bakıp sevi sevinç yaşıyla, kucak açıp da koşmadın
Ruhumla çelik çomak oynadın, demedin yazık bu bir kuldur
Kul’a eziyet. Hakka karşı oynanan cehennemlik bir oyundur.

De bana bakayım, senin yolun nice bir yoldur ki, pusulalı şaşarsın
Bekleyip de durup görmeli, bu vefasızlıkta. Rabbine nasıl ulaşırsın.

(24.03.2010)AZAP...