Korktum
Şu üç günlük dünyada,
Gülmeyi tadamadım. En büyük mutluluğum, Küçük bir tebessümün oldu. Hayata ne kadar sarılsam da Tutunacak sağlam dalım, Kalmadı... Temiz bir sayfada, Buldum seni. Adını yazarken Kalemim kırıldı. Yanan ellerimi, Yine attım ateşlere; Ellerin ellerimden, Ayrılmasın diye. Ama olmadı... Sen bana “yasak” oldun; Ben sana imkânsız oldum. Seni severken bile, İnan ki korktum. Her saniye, Özlemlerle avundum. Sensizliğe alışmaya çalıştım hep; Olur da bir gün, Gidersin diye... |