Ayrılığın Ardından ...
Ve burda bitti...
sesi soluğu kesilmiş bir inlitiydi zaten zaman hiç bir yaraya ilaç olamadı zaman köreltti sadece Her şeyden öte saydığımız duygular çürüdü bir birimize çare olamadık iyileştirmeye çalışırken bu hastalığı infiale düştük kendi karışıklığımızda. Göçük altında bir yürek ve bu enkazda bir ceset oldum Böyle aşklarda ölürmüş öylesine bitermiş işte Anlatmanın artık mümkün olmadığı bir safhadayım dilimi kestim ,sustum gözlerine ,suskun ölücem susamış ölücem belkide , doymadım gözlerine... ve hiç bir çareye yürümüyor ayaklarım ama yine sen üzülme intihar süsü vericem bu gidişe ... Belki hayata erken yenildik Belki savaşmalıydık tükenene kadar ama kendimize ne bırakacaktık ...öylemi avuçlarımızda ki duaları nerelere savurduk böyle hani yoksulların yüreğine dokunabilirdik hani sen yetimliği bilirdin ,ben kimsesizliği ve hani..diye başlayan yüzlerce cümle kurabilirim bu aşkın üstüne. İçim dışım sen kokuyor,alışmak kolay olmuycak kendimi daha ne kadar hayatta tutabilirim bilmiyorum. Şimdi ...ve şimdi diye başlayan bütün cümlelerim de olmuycaksın artık bu acıya insanlığımdan kaç parça bölücem kaç günaha giricem ,daha çok sigara içicem ve bilimiyorum hangi mübarek,hangi dua beni senden arındırır yaşamaksa elbet mümkün ,yaşarım her düştüğüm yerde izin kalır yaşamak elbet mümkün ama bu acı bana daha çok şiir yazdırır. |