Bu şehrin sokaklarına ne çok alıştım
Gördüm loş ışıklar altında, elinde bâde,
bir cingene güzeli
Gecenin yıldızları düşmüş yüzüne
Baktıkça içim sızlar
Öylesine dalmışım ki, mavi gözlerine
Aşk ile, heyecan ile, düş ile.


Suçlusun sen. Kaderimin çöl fırtınası
Ateşi denizler södürür, aşkı gözlerin yaratır
En gizli yaraları açtın yüreğimde
Biliyor musun? nasıl da seni özlemişim
Önce ellerini, sonra saçlarını okşadım
Senin kim olduğunu sormadan.


Söyle, hangi denizden aldın adını?
Dağılmış kızıla kirpiklerin, batan güneşle
Sen miyidin gülgösterişli, dikenler arasında
Yaktın, mehtabı tanımayan güzelliğinle.


Yaşadıklarımız meğer bir romanmış
Sahnelendi, oyun bitti
Acılarla eksilmeyen penceremizde!
Resmin eskimiş albümlerde kaldı
Bu yağmur, bu gözyaşı bizim.


Nuri Dağdelen
Özdere-İzmir
9.5.2005 ]