EY SEVGİLİ!
bugün sana seslenmek
içimi döküp rahatlamak istiyorum sen duymasan da çünkü buna ihtiyacım var nasıl ki toprağın suya bebeğin anneye canlıların havaya olduğu gibi benimde sana ve seninle dertleşmeye ihtiyacım var sevgili ben yıllarca dalgalı denizlerde kulaç attım durdum kıyı görünmese bile hep tek başıma boğuştum azgın dalgalarla hiçbir limana sığınmadım kimse elimden tutmadı ben uzatmadım ki evet sevgili ben yıllarca kimseye el uzatmadım ki açık denizlerde olmama rağmen hiçbir martıyı tutup okşamadım dalgalar ve ben hep böyleydi hayatım çalkantılı fırtınalı ve dalgalı durulmadı ne kadar uğraşıp çabalasam da kıyıyı bulamadım tam her şeyden ümidimi kesmiştim ki sen çıktın karşıma nasıl olduğunu bilip anlamadan uzatıverdim elimi sana öyle bir tuttun ki sıcacık ve sevgi doluydun sanki yıllardır bu eli bekliyormuşum gibi fırtına dindi dalgalar duruldu artık sen varsın hayatımda peki ne zamana kadar sevgili bana diyorsun ki konuş benimle dök içini rahatla taş mısın sen evet sevgili taş değilim ben benimde konuşmaya dertleşmeye ihtiyacım var hem de çok ama korkuyorum çok korkuyorum seni incitip kırmaktan üzmekten korkuyorum geç de olsa bulduğum sevginin uçmasından korkuyorum avuçlarımdan bir martı gibi… 20/03/2010/ Emine / Manisa Şiirimi seslendiren sayın suskunbiradam’a (Turgay) çok teşekkür ederim. |