BAHTIMIN GÜNEŞİSİN OĞLUM...

Sen doğdun, dünyam aydınlandı,
Yaşama sevincini seninle duydum oğlum.
Hastalandığında içim yandı,
Gözlerinden yaş akmasın oğlum...

Önceleri bilmezdim ANNELİK ne?
şevkat ne? evlat sevgisi ne?
Hissetsemde yaşamadan bilemezdim.
Seninle tattım o ulvi duyguyu OĞLUM

Senli günlerim hep birbirinden güzel geçiyor,
Bahar getirdin benim yalnız gönlüme,
Kırlara beraber çıkıp papatyalar toplarken,
Seyahatlere yalnız ikimiz çıkarken,
Benden mutlu olan yoktu sanki...


Günler bir bir akıp geçerken
gözlerimde mor halkalar, yüzüm kırışırken,
Saçlarıma dertlerden aklar düşerken
Yaşama sevincim sen oldun oğlum...
SEN BENİM BAHTIMIN GÜNEŞİSİN OĞLUM...
...
şiiri olduğu gibi aldım yorumuma çünkü evlat doğar..anne biryıl sonra oğluna ilk şiirini yazar..aradan yıllar geçeeeer ve birgün o günlerin hatırına bu şiiri tekrar yayınlar..güzel duyguların hatırlanması ve yaşanması adına..!
nesillerin devamında annelik zorluğu ve güzelliği şiirin kelimeleri arasında bölüştürülmiş ve tüm sözler bahtın güzelliğine bağlanarak gönüller alınmıştır anneliğin gurur ve onuruyla..!
insanın insan yaratması gizemli bir mucizedir hayat akışında..böyle bir olayı şiirlere emanet etmek..böyle bir güzelliği zorluklarını görmemezlikten gelerek şiirleştirmek her annee de nasip olmaz bence..!şairimiz bunu yaşadı..yaşattı ve hatırladığında da paylaştı işte..!
annelik bambaşka güzel..!
şiirse hayatının akışındaki oğlunun ilk hatırası anneye belki de duyguların şiire dökülmesi anlamında..!
oğluyla başayan..oğluyla bitiren bir anne..
evlatla başlayan evlatla sonlandıran bir şair ve tüm annelerin duygularına ortak edilen bir şiir..!
sağlık..afiyet ve huzur içinde ömürler gelsin şaire.de şiirin kahramanına da okuyana da..yorumlayan da..!
sevgsaygıteşekkürler




vefalıdostum tarafından 3/20/2010 11:19:37 AM zamanında düzenlenmiştir.